ολομετάβολος

-η, -ο

1. αυτός που υφίσταται πλήρη μεταβολή, ο καθ' ολοκληρίαν μεταβαλλόμενος

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα ολομετάβολα

εντομολ. ταξινομική διαίρεση τής υφομοταξίας τών πτερυγωτών εντόμων, που είναι γνωστά και ως ενδοπτερυγωτά και τα οποία αναπτύσσονται με σειρά προνυμφικών εκδύσεων από κάμπια σε χρυσαλλίδα και με πλήρη μεταμόρφωση έτσι ώστε το πτερωτό ενήλικο άτομο να διαφέρει ριζικά από το άτομο τών προνυμφικών σταδίων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ολ(ο)-* + μεταβολή. Η λ. ως επιστημον. όρος είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. holometabola].